Διαζύγιο: διάλυση ή λύση ?

Το διαζύγιο είναι εάν φαινόμενο που διαρκώς αυξάνει στις σύγχρονες κοινωνίες. Οι άνθρωποι απλό καταβολής κόσμου ενωνόταν σε οικογένειες προκειμένου να νικήσουν τους πανάρχαιους φόβους τους και βέβαια να κάνουν απογόνους. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο βλέπουμε αύξηση των διαζυγίων, καθώς ποικίλοι λόγοι κάνουν τους συζύγους πιο έτοιμους από παλιά να βάλουν σε διάλυση την οικογένεια τους. Π.χ. το 2014 τελέστηκαν 53105 γάμοι και 1573 σύμφωνα συμβίωσης και αντίστοιχα είχαμε 14427 διαζύγια .Την ίδια χρονιά η αναλογία διαζυγίων ανά 1000 κατοίκους είναι 1,33 ενώ το 1992 ήταν μόλις 0,59.

Πως λοιπόν αντιμετωπίζουμε αυτή τη λαίλαπα σε σχέση με τα παιδιά ?

Έχουν γράφει πολλά γι’ αυτό το θέμα και δε θα μπορούσα να καινοτομήσω, συχνά καλούμαι να φροντίσω ψυχικά ανθρώπους που θέλουν να χωρίσουν και δε ξέρουν πως θα το χειριστούν σε σχέση με τα παιδιά τους. Τότε κι εγώ ανατρέχω στη βιβλιογραφία και πολύ βοηθητικό βρίσκω ένα μικρό βιβλιαράκι που λέγεται: “μιλώντας για το διαζύγιο”, γραμμένο από τους Μπέγιερ και Γουίντσεστερ αμφότεροι δικηγόροι. Οι εμπειρότεροι βεβαίως στο θέμα είναι οι δικηγόροι που ενίοτε καλούνται να παίξουν και το ρόλο του ψυχολόγου ταυτόχρονα. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε καλό δικηγόρο κι όχι κάποιον που κοιτάει την άγρα χρημάτων.

Πρώτος λοιπόν κανόνας σε ένα διαζύγιο είναι να διατηρήσουμε κατά το δυνατό σταθερό το περιβάλλον στο/στα παιδι(ά)

Η ανακοίνωση ενός διαζυγίου θα πρέπει να γίνεται και με τους δυο συζύγους παρόντες και καλύτερα να συζητηθεί με όλα τα παιδιά, προσαρμοζόμενοι βεβαίως στην ηλικία του καθενός ξεχωριστά.

Διαβεβαιώνουμε τα παιδιά μας ότι δε φταίνε αυτά, ότι θα τα αγαπάμε για πάντα κι ότι θα μπορούν να βλέπουν και τους δυο γονείς, αν βέβαια αυτό είναι αλήθεια. Παρακινούμε τα παιδιά μας να κάνουν όσες ερωτήσεις θέλουν και δε ρίχνουμε ποτέ το φταίξιμο ο ένας στον άλλο.

Είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς, να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά με υπομονή γιατί πολλές φορές θα χρειαστεί να εξηγήσουμε ξανά και ξανά τις συνθήκες που διαμορφώνονται μετά το διαζύγιο και να απαντήσουμε σε δεκάδες ερωτήσεις που θα προκύψουν.

Πρέπει να προσφέρουμε τρυφερότητα, αγάπη κι υποστήριξη, διαβεβαιώνοντας τα ότι το διαζύγιο αφορά προβλήματα των μεγάλων και όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι σε καμία περίπτωση δικό τους λάθος.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ναι μεν εμείς χωρίζουμε αλλά οι υποχρεώσεις μας ως γονείς δε σταματούν ποτέ. Πάντα θα πρέπει να συνεργαζόμαστε σε θέματα που αφορούν την ανατροφή των παιδιών μας, ανεξάρτητα από το πώς νιώθει ο ένας για τον άλλον.

Τα παιδιά αποδέχονται καλύτερα το διαζύγιο, όταν οι γονείς σέβονται ο ένας τον άλλο κι αποφεύγουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις.

Είναι λάθος να ζητούμε από τα παιδιά να κρατάνε μυστικά ή να λένε ψέματα στον άλλο γονιό, για το τι συμβαίνει στο σπίτι μας.

Παρακινείστε τα παιδιά σας να αγαπάνε και τον άλλο γονέα και να μη νιώθουν άσχημα γι’ αυτό. Βοηθήστε τα παιδιά σας να μιλήσουν για τα συναισθήματα τους και ενθαρρύνετε τα να τα εκτονώσουν με κλάμα, παιχνίδι, ζωγραφική δραστηριότητες.

Scroll to Top